حسابداری رشد
نفیسه مسیبی اطاقسرا؛ زهرامیلا علمی؛ سعید راسخی
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رشد بهرهوری سبز بخشهای صنعت و حملونقل ایران (بهعنوان بخشهای اثرگذار کشور) در دوره زمانی 1398-1380 و مقایسه آن با شاخص بهرهوری متعارف که معیار مدنظر در تصمیمگیریهای سیاستی چند دهه گذشته در کشور بوده است، میباشد. اگرچه در چارچوب نظریههای مرسوم بهرهوری، معیارهای بهرهوری تعدیل شده بر اساس ملاحظات ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رشد بهرهوری سبز بخشهای صنعت و حملونقل ایران (بهعنوان بخشهای اثرگذار کشور) در دوره زمانی 1398-1380 و مقایسه آن با شاخص بهرهوری متعارف که معیار مدنظر در تصمیمگیریهای سیاستی چند دهه گذشته در کشور بوده است، میباشد. اگرچه در چارچوب نظریههای مرسوم بهرهوری، معیارهای بهرهوری تعدیل شده بر اساس ملاحظات محیط زیستی (سبز) عموماً دارای نرخهای رشد بالاتری نسبت به معیارهای متعارف و مرسوم بهرهوری هستند؛ اما مطالعات دیگری نشان دادهاند که بهرهوری سبز همچنین میتواند با نرخ پایینتری نسبت به بهرهوری متعارف رشد کند. نتایج حاصل از حسابداری رشد توسعهیافته با بهرهگیری از روش رگرسیونهای بهظاهر نامرتبط برای محاسبه بهرهوری سبز دو بخش صنعت و حملونقل ایران نشان میدهد که رشد این متغیر برای بخش صنعت 11/2 درصد و برای بخش حملونقل 8/5- درصد میباشد و در مقایسه روش مرسوم مشخص شد بهرهوری متعارف برای بخش صنعت 7/0 درصد کمتر از حد و برای بخش حملونقل 76/6 درصد بیشتر از حد محاسبه میشوند. بر اساس نتایج بدستآمده، توصیه سیاستی این پژوهش تبدیل اتخاذ راهبرد رشد اقتصادی با محوریت بهرهوری سبز از یک انتخاب به یک ضرورت در راستای جلوگیری از خلق ایدههای گمراهکننده از چشماندازهای رشد و در نتیجه جلوگیری از انتخاب گزینههای نامناسب سیاستی توسط مسئولان بهخصوص در بخش حملونقل میباشد.
حسابداری رشد
داود بهبودی؛ جلال منتظری شورکچالی
دوره 1، شماره 3 ، آذر 1390، ، صفحه 70-49
چکیده
با توجه به اهمیت بهرهوری کل عوامل (TFP) و نقش تأثیرگذار آن بر رشد اقتصادی، در مطالعه حاضر تلاش شده است بهرهوری کل عوامل در ایران با استفاده از چارچوب حسابداری رشد طی دوره 1387-1345 مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تجربی تحقیق ضمن تأیید فرضیه بازدهی ثابت نسبت به مقیاس در ایران و تعیین سهم 62 درصدی برای سرمایه فیزیکی از تولید، نشان داد، روند نرخ ...
بیشتر
با توجه به اهمیت بهرهوری کل عوامل (TFP) و نقش تأثیرگذار آن بر رشد اقتصادی، در مطالعه حاضر تلاش شده است بهرهوری کل عوامل در ایران با استفاده از چارچوب حسابداری رشد طی دوره 1387-1345 مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تجربی تحقیق ضمن تأیید فرضیه بازدهی ثابت نسبت به مقیاس در ایران و تعیین سهم 62 درصدی برای سرمایه فیزیکی از تولید، نشان داد، روند نرخ رشد TFP ایران طی دوره مورد مطالعه مثبت با شیب بسیار اندک 04/0 درصدی بوده است. در ضمن برخلاف مبانی نظری، محاسبه TFP بر اساس دو چارچوب سولو (1957) و هال و جونز (1999) نشان داد که لحاظ کردن سرمایه انسانی در مدل رشد هال و جونز نتوآن استه است بر قدرت توضیحی مدل سولو، در تجزیه منابع رشد و TFP در ایران بیافزاید. علاوه براین، نتایج تحلیل حساسیت نرخ رشد TFP نسبت به تغییرات سهم سرمایه فیزیکی از تولید نشان میدهد به دلیل عدم هماهنگی بین نرخ رشد سرمایه فیزیکی و انسانی همواره سهم سرمایه فیزیکی از تولید، از مقدار بهینه خود دور بوده است. از این رو مهمترین توصیه¬های سیاستی این مطالعه آن است که ضمن توجه کافی مدیریتی به رشد TFP، هماهنگی ساختار آموزشی با محیط¬های کسب و کار، استفاده از نیروهای ماهر و آموزش دیده در مشاغلی که در آنها تخصص دارند، هماهنگی لازم بین نرخ رشد سرمایه انسانی و سرمایه فیزیکی، با هدف نیل به سطح بهینه TFP صورت گیرد.
