نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

• سلمان ستوده نیا کرانی ¹
• محمد طاهر احمدی شادمهری ²
• محمدجواد رزمی ²
• مهدی بهنامه ³

¹ دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه بین‌الملل فردوسی مشهد

² دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد

³ استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

در این مطالعه به بررسی اثر وضع مالیات سبز در قالب سناریوهای مختلف (پایه، 5%، 10% و 20%) بر مصرف انرژی‌های فسیلی (نفت گاز، بنزین و گازطبیعی)، انتشار گازهای گلخانه‌ای و رفاه اجتماعی در ایران با مدل تعادل عمومی محاسبه‌پذیر پویای بازگشتی (RDCGE) پرداخته شد. کالیبراسیون مدل با بکارگیری ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 و سناریوی پایه (0% اعمال مالیات سبز) صورت پذیرفت. همچنین، جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار Matlab استفاده شد. نتایج نشان داد که همراه با افزایش نرخ وضع مالیات سبز، اگر یک شوک مثبت بر تولید ناخالص داخلی وارد شود، از روند افزایش مصرف نفت گاز، گاز طبیعی و بنزین کاسته می‌شود. همچنین، با اعمال 0% و 5% مالیات سبز، مصرف انرژی‌های فسیلی مورد بررسی کارایی نداشته، با اعمال 10% مالیات سبز، مصرف گاز طبیعی و بنزین کارایی داشته، لیکن مصرف نفت‌گاز کارایی ندارد. با اعمال 20% مالیات سبز، مصرف انرژی‌های فسیلی مورد بررسی کارایی خواهد داشت. همراه با افزایش نرخ وضع مالیات سبز، اگر یک شوک بر تولید ناخالص داخلی وارد شود، از روند افزایش انتشار گازهای آلاینده کاسته می‌شود و به منظور کاهش انتشار گازهای آلاینده در فرایند رشد اقتصادی، می‌بایست نرخ مالیات سبز بیش از 10% اعمال شود. در نهایت، همراه با افزایش نرخ وضع مالیات سبز از 0% به 5%، 10% و 20% اگر یک شوک بر تولید ناخالص داخلی وارد شود، رفاه اجتماعی به ترتیب، کمتر از 1%، بیش از 1% و مجدداً کمتر از 1% افزایش می‌یابد. لذا در میان سناریوهای مورد بررسی، وضع 10% مالیات سبز، بهترین سناریو جهت افزایش رفاه اجتماعی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• مصرف انرژی
• مالیات سبز
• رفاه اجتماعی
• الگوی تعادل عمومی محاسبه‌پذیر پویای بازگشتی

20.1001.1.22285954.1399.10.40.1.0

موضوعات

• رشد اقتصادی

عنوان مقاله [English]

Studying the Effect of Green Tax on Iran’s Energy Consumption and Social Welfare Using Recursive Dynamic Computable General Equilibrium (RDCGE) Model

نویسندگان [English]

• Salman SotoodeNia ¹
• Mohammad Taher Ahmadi Shadmehri ²
• Seyed MohammadJavad Razmi ²
• Seyed Mohammad FahimiFard ³

¹ Ph.D. Student of Economics, University of Economics, Ferdowsi University of Mashhad

² Associate Professor, Faculty of Economics, Ferdowsi University of Mashhad

³ Assistant Professor, Faculty of Economics, Ferdowsi University of Mashhad

چکیده [English]

In this study the effects of levying various green taxes (base, 5%, 10% and 20%) on Iran’s fossil energy consumption (oil gas (OG), natural gas (NG) and gasoline (GA)), pollutant gas emission and social welfare was studied using a Recursive Dynamic Computable General Equilibrium (RDCGE) model. In order to RDCGE calibration, the Iran’s social accounting matrix (SAM)) and base scenario was used. Required data was gathered from central bank of Iran (CBI), Iran’s statistic center and ministry of energy during 2008-2016 seasonality. Also, for data analyzing Matlab software was applied. Results indicate that in while increasing green tax, a positive shock of economic growth (1%), reduces the increasing trend of OG, NG and GA. Also, levying 0% and 5% green tax couldn’t make the consumption of mentioned energies efficient, levyeing 10% green tax makes the consumption of NG and GA efficient and levying 20% green tax makes the consumption of mentioned energies efficient. In addition, while increasing green tax, a positive shock of economic growth (1%), reduces the increasing trend of gas pullotants emission and in orther to decreasing gas pollutants emission during economic growth, 10% green tax should be levy. Finally, while increasing green tax from 0% to 5%, 10% and 20%, a positive shock of economic growth (1%) increases the social welfare, less than 1%, more than 1% and less than 1%, respectively. Therefore, between studied scenarios, levying 10% green tax is the best for increasing social welfare.

کلیدواژه‌ها [English]

• Energy Consumption
• Green Tax
• Social Welfare
• RDCGE